Chaotic Azerbaijan -> Welcome to Kazakhstan!

--- English starts below ---
Het is even geleden dat ik mijn laatste blog heb geschreven en het duurde ook nog eens langer door de boot waar ik geen internet had. Maar later meer over de bootreis over de Kaspische Zee. Ik hoop dat mijn verhaal niet te lang is en ik zal proberen om de volgende keer iets eerder te schrijven.
Voor de duidelijkheid heb ik het opgedeeld in drie delen: Reis, boot, plannen.

Reis
In mijn laatste blog schreef ik dat ik Tbilisi ging verlaten en naar een hazelnoten boerderij ging in Lagodekhi, dichtbij de grens met Azerbeidzjan. De eerste dagen dat ik daar was, was het te nat om de hazelnoten te oogsten. Daardoor hadden we veel tijd om te praten over van alles en nog wat. En omdat ze in Georgië van wijn houden, dronken we veel huisgemaakte wijn (die overigens erg goed was, zelf voor een bierliefhebber als ik). De host sprak Engels, maar al zijn werknemers spraken geen Engels. Als ik met hen wilde communiceren gebruikte ik Google translate en kwam erachter dat afbeeldingen/foto’s ook erg verduidelijkend werken.

Nadat het een paar dagen droog was, gingen we de hazelnoten oogsten. We begonnen vroeg, om de heetst van de dag te vermijden. Dus we begonnen om 6 uur in de morgen en werkte tot 1 uur. We deden dit voor twee dagen en dan de oogst was binnen. Ze hadden voor de regen namelijk ook al een gedeelte geoogst. De dagen erna moest er af en toe de uitgespreide hazelnoten gekeerd worden, omdat ze moesten drogen. De overige dagen waren erg rustig, af en toe wat schoonmaken/repareren in het huis en eten zien te maken (de host en ik zijn beide niet erg goede koks, maar we hebben onszelf in leven weten te houden met makkelijke, soms interessante maaltijden).

Een van deze vrije dagen vierde ik mijn verjaardag met beter eten en natuurlijk: wijn. De broer van de host en wat vrienden kwamen en ze spraken ook wat Engels. Het was interessant om mijn verjaardag in het buitenland te vieren, maar ik vier toch liever mijn verjaardag in NL met vrienden en familie. In deze vrije dagen ben ik ook nog 2 dagen teruggegaan naar Tbilisi, om een nieuwe telefoon te kopen. Mijn oude laadde slecht op en daar kon ik niet echt meer op vertrouwen, terwijl het wel mijn communicatie/navigatie middel is. Mijn nieuwe telefoon is een soort verjaardagscadeau voor mezelf ;)

Boot
Na 2 weken ging ik me voorbereiden voor mijn trip door Azerbeidzjan en de boottocht over de Kaspische Zee naar Aqtau (Kazachstan). Het eerste obstakel was de E-visa van Azerbeidzjan. Op hun website zeggen ze drie werkdagen, net zoals bij de Turkse E-visa, maar die had ik in 5 minuten in mijn e-mail. Bij Azerbeidzjan hebben ze de volle drie dagen nodig voor een E-visa. Nadat ik eindelijk mijn E-visa had, ging ik naar grens waar ik erachter kwam dat mijn E-visa pas inging op 1 september en ik was daar 31 Augustus. Dus weer terug naar Lagodekhi en daar nog een nachtje verbleven. De volgende dag opnieuw geprobeerd en toen lukte het wel. Een paar dorpen verder heb ik een geld uit de ATM gehaald en een Simkaart met internet gekocht om vervolgens mijn 4 uur durende trip te vervolgen naar Baku, waar de boot vertrok. Onderweg heb ik nog een Azerbeidzjaanse lifter meegenomen, die vervolgens 3 uur in mijn auto lag te slapen.

Toen ik in de haven aankwam, vroegen ze natuurlijk om mijn paspoort, maar ik kwam erachter dat ik die was vergeten bij de winkel waar ik mijn Simkaart had gekocht. Heel stom van mij, ik kon mezelf wel voor m’n kop slaan. Maar we moesten een oplossing zoeken, want de volgende dag vertrok waarschijnlijk de boot. De twee poortwachters spraken slecht Engels, maar na veel Google-translate en een paar telefoontjes was mijn paspoort terecht. Ik had twee opties: of zelf terugrijden of een taxi mijn paspoort laten brengen, zodat ik én niet zelf 8 uur hoef te rijden én mijn paspoort er sneller is. Dit omdat de taxi vanuit het dorpje kan beginnen. Toen ze vertelde dat het 120 dollar kost voor de taxi, ben ik zelf in de auto gesprongen en 8 uur gaan rijden (ik heb tussendoor nog wel een nachtje van 5 uur geslapen, omdat ik het niet helemaal vol ging houden).

Nadat ik terug was bij de boot, heb ik een ticket gekocht. Er is een klein dorpje met zeecontainers en elke zeecontainer heeft zijn functie (zie foto’s), zoals het kantoor om tickets te kopen, een bank, een winkel om wat eten en drinken te kopen, douches enz. De boot vertrok inderdaad dezelfde dag, nadat de treinen (!!!) waren ingeladen, in de avond van 2 september. Maar toen we in de morgen wakker werden, waren we nog steeds dichtbij de haven, omdat we plaats moesten maken in de haven, maar het weer nog niet goed genoeg was om de Kaspische Zee over te steken. Op het internet staan verhalen van 28 of 36 uur, maar wij zijn in totaal 72 uur op de boot geweest, inclusief de wachttijden bij beide havens, in- en uitladen. We kregen drie maaltijden per dag, zagen een prachtige zonsondergang op de zee, speelden wat spelletjes, keken wat films, gingen vissen als de boot niet voer. Al met al was het een relaxte trip, omdat we niet wisten wanneer we aankwamen. We hadden genoeg tijd om uit te rusten, slapen, boeken te lezen, blogs te schrijven en in verschillende talen te communiceren.

Plannen
In mijn laatste blog schreef ik dat ik nog niet wist of ik naar Mongolië of Nepal ging. Ik kwam erachter dat Mongolië nogal koud is (-20 is redelijk normaal daar) en dat de trip naar Nepal niet te doen is ivm met visa (die alleen in NL te verkrijgen zijn) en de landen die ik moet doorkruisen (Afghanistan of China) niet erg toegankelijk zijn.
Mijn plan is nu te stoppen bij Kirgizië en daarna om mijn auto weer terug te rijden naar NL. Een andere optie is om mijn auto ergens te verkopen en terug te vliegen, maar veel landen zijn er niet van gecharmeerd als je komt met de auto en met het vliegtuig weer teruggaat. Een andere optie heb ik nog steeds openstaan: Terugvliegen naar NL, naar de bruiloft van Rianne en Wouter, visa regelen voor de landen tot Nepal, mijn auto in een ander land registreren (ivm met de APK in NL en een niet-meewerkend RDW), terugvliegen naar mijn auto en dan verder reizen. Maar ik moet nog even kijken hoeveel zin/geld ik over heb.

Nu ben ik in Kazachstan en ik hoop Oezbekistan snel in te gaan. Voor Oezbekistan heb ik 2 á 3 weken gepland (voornamelijk met couchsurfing en hostels, omdat er geen workaway adressen zijn daar). Daarna ga ik 3 á 4 weken naar Kirgizië (ben al begonnen met het zoeken van een host) en dan begin ik half oktober mijn weg terug naar NL, door Rusland. Ik hoop dat ik mijn visa op tijd krijg, anders heb ik een nieuw probleem.

Feiten over mijn reis tot nu toe
Kilometers volgens de kortste weg via Istanboel naar Bakoe volgens Google Maps: 4922 km
Daadwerkelijke kilometers door Istanboel naar Bakoe: 8574 km
Verwachtte kilometers voor de rest van mijn trip volgens Google Maps: 8866 km
Gemiddelde kilometers per liter diesel: 14,4 km per liter
Gemiddelde (geschatte) prijs per liter diesel (het zal goedkoper zijn in de komende landen): €1,-
Ik heb mensen uit verschillende landen in mijn auto gehad: Nederland (1), Macedonië (1), Polen (2), Tsjechië(1), Turkije (2), Amerika (1), Argentinië (1), Engeland (1), Rusland (2), Wit-Rusland(1) Ecuador(1), Azerbeidzjan(1)
Ik schrijf eerst mijn blog in het Engels en vertaal het dan naar het Nederlands.
In totaal ben ik nu in 10 verschillende landen geweest.
Mensen noemen mij John, omdat Gertjan te moeilijk is. Ik heb dit zelf voorgesteld en ben er nu ook aan gewend.

--- English starts here ---
It is a while ago when I wrote my last blog and it took even longer through the boat where I had no connection at all. But more about that later. I hope the story is not too long, but next time I try to write earlier. I split it up in three parts: Travel, Boat, Plans.

Travel
In my last blog I wrote that I left Tbilisi and went to a hazelnut farm in Lagodekhi. The first days were too wet to harvest the hazelnuts, so we had plenty of time to talk about everything. In Georgia they love wine, so we drink a lot of homemade wine (which was very good). The host speaks English, but all the other workpeople around did not speak English, so most of the time I used Google translate to communicate with them and I find out that pictures also work quite well to tell something.

After a few days we started to harvest the hazelnuts, but we start early in the morning to prevent to work in the fully heat of the day. So, we started at 6:00 and finished around 13:00. We did this for two days and then the harvest was done (they did already some parts earlier, but then it started raining). The days after that the spread hazelnuts need sometimes to be turned around, because they need to dry. And all the other days it was relaxing, clean/repair something in the house and prepare some food (me and the host weren’t very good cooks, but we kept ourselves alive with easy meals).

In those free days I celebrated my birthday with some better food and off course: wine. His brother and some friends came, so they speak some English too. It was interesting to celebrate my birthday in another country, but I prefer it the next time in the Netherlands with friends and family. I went back for two days to Tbilisi to buy a new phone, because my old one is not reliable anymore because of charging problems. And I use my phone as navigation and communication, so it is quite important. I see the new phone as kind of present for my own birthday ;)

Boat
After these two weeks I started preparing my trip through Azerbaijan to the boat. The boat is crossing the Caspian See from Baku (Azerbaijan) to Aqtau (Kazakhstan). The first point was the visa of Azerbaijan. They say on their website it can take three working days, but I found out in Turkey that I have my E-visa in a few minutes in my e-mail. For Azerbaijan it takes just the fully 3 working days. After that I went to the border and found out that the date was 31 of August and my visa started from 1 of September. So, I turned around and went back to Lagodekhi for another night. The next day I crossed the border, took some money out of an ATM, buy a SIM-Card with data close to the border and drove for 4 hours to Baku. I took also an Azerbaijan hitchhiker who was sleeping for 3 hours in my car.

When I arrived at the boat, they asked off course for my passport, but I found out that I forgot my passport in the shop where I bought my SIM-Card. It was so stupid from me, but we started calling where my passport was. After an hour of bad communication and a few phone calls my passport was found at the phone shop. I had two options: Let a taxi driver bring my passport, then I don’t have to drive myself for another 8 hours, this was the fastest option because the taxi driver could start to drive from the place immediately. They said that the boat was leaving the next day, so it was a good option. Then they told me it cost 120 dollar and then I decided to jump in the car and drive for 8 hours (I got a short night of 5 hours, because I was not able to drive so long at a time)

After I went back to the boat and bought the tickets. There is a small village with 5 or 6 containers and every container has his own purpose (see images), like a ticket shop, a bank, a normal shop, a shower cabin and all that stuff. The boat left the same day, after the trains (!!!) are loaded too, in the evening of 2 September, but in the morning, we were just close to the harbour. We needed to make place at the harbour, but the weather was not good enough to cross the Caspian Sea. The stories on the internet say that the boat trip take 28 or 36 hours, but we stayed for 72 hours on the boat including waiting some more in Aqtau to enter the harbour, loading and unloading. We get 3 times food a day, see beautiful sunset, played some games, watched some movies, went fishing when we are not moving. Overall it was a relaxing trip, because I didn’t know when we are planning to arrive, have plenty of time to sleep, read some books and talk in different languages.

Plans
In my last blog I wrote that I didn’t know where I am heading to: Nepal or Mongolia. But I found out that Mongolia is too cold and the trip to Nepal takes too much time/money/effort because of the different (hard to get, only in NL) visa and the countries that I must cross (Afghanistan, China) are not so easy too drive through.
So, my plan is now to drive my car back to the Netherlands. I could also sell my car somewhere and fly back, but most countries do not like it when you come by car and leave by plane. Another option is still possible: Fly back to NL, be at the marriage of my sister, arrange the visas to go to Nepal, register the car in another country (because of Dutch regulations) and fly back to my car and travel more. But I don’t know if I have so much lust and money left to do that.

For now I am in Kazakhstan and will enter Uzbekistan fast, be there for 2/3 weeks (just couch surfing and hostels, no Workaway hosts there) and then be for 3/4 weeks in Kyrgyzstan (already started trying to find a host on Workaway) and start the half of October my way back to NL, through Russia. I hope I get the visa in time, otherwise I have a new problem.

Facts about the journey till now
Kilometres on the shortest way to Istanbul to Baku according to Google Maps: 4922km
Real Kilometres through Istanbul to Baku: 8574km
Expected Kilometres for the rest of trip according to Google Maps: 8866 km
Average Kilometres per litre Diesel: 14,4 km per litre.
Average price till now (it will get cheaper and cheaper in these countries): around €1,-
In my car I had people from different nationalities: Netherlands (1), Macedonia(1), Poland(2), Czech republic (1), Turkey (2), America (1), Argentina (1), United Kingdom (1), Russia (2), Belarus(1) Ecuador(1), Azerbaijan(1)
I write my blog first in English and translate it than to Dutch
People call me John, because Gertjan is too difficult. It was my own proposal and now I am kind a used to it.
I crossed till now ten different countries.